Ενα όνειρο, πολλώωωωωωωνε χρόνων έγινε πραγματικότητα!
Το να δω το βόρειο το Σέλας (έστω το νότιο, αλλά ποιός πάει μέχρι εκεί…)
Κατάφερα λίγες μέρες πριν να βρεθώ στην Ισλανδία, όπου οι πιθανότητες γεωμαγνητικής δραστηριότητας ήταν πραγματικά χάλια… Ο Ήλιος, χωρίς ίχνος κηλίδων ή εκλάμψεων, παρόλο το υποτιθέμενο Solar Maximun που διανύει και συννεφιά παντού!
Μου έκανε όμως την έκπληξη να με υποδεχτεί κατά τη διάρκεια της πτήσης με μια μικρή εμφάνιση 500 χιλιόμετρα πριν την προσγείωση… δάκρυσα!
Και την πρώτη κι όλας μέρα μια γεωμαγνητική καταιγίδα έκανε το θαύμα της! Βρέθηκα μια ώρα νοτιοδυτικά, ακριβώς δίπλα στον ωκεανό! Σκοτάδι πίσα, μόνο τα κύματα και το μαύρο μισή ώρα μετά άρχισε να αποκτά μια ελαφριά λευκοπράσινη λάμψη! Αφρού ξανάσβησε επέστρεψε λίγο μετά με λωρίδες σε όλο τον ουρανό, όμως τα σύννεφα κάλυπταν ακόμη το 60% του ουρανού. Το σόου κορυφώθηκε μια ώρα μετά, όταν τα σύννεφα αποφάσισαν να αποχαιρετίσουν και η Aurora Borealis ήταν παντού, χορεύοντας σε κουρτίνες και ακτίνες, όπου κι αν γυρνούσες να δεις…
Δυο μέρες μετά, γυρνώντας από ένα ταξίδι από την Glacier Lagoon, περίπου 30 χιλιόμετρα πριν το Reykjavik και μόλις είχε πέσει το σκοτάδι, μου εμφανίστηκε άλλη μια φορά! Σαν ένα απαλό τόξο στην αρχή και σε λίγα λεπτά δυνάμωσε και άρχισε να χορεύει για λίγα λεπτά!
Την ευχαριστώ…
Share on Facebook