Μερικές παραγωγές στις οποίες έβαλα το χέρι μου, είτε σαν mix/mastering ή production ή εξ ολοκλήρου και στη σύνθεση!
Το Line Up (And Wait) είναι το πρώτο μουσικό θέμα που δημιούργησα εξ ολοκλήρου από την αρχή μέχρι το τέλος.
Αν είναι ένα πράγμα στη ζωή μου που δεν ασχολήθηκα όσο του άξιζε, με την έννοια της παραγωγής εννοώ, όχι της χρήσης, είναι η μουσική. Ήρθε η ώρα ή η ανάγκη, ποιός ξέρει; Σημασία έχει ότι ένα πρώτο δείγμα είναι στον αέρα, λέγεται LINE UP (AND WAIT), αεροπορικός ο όρος, αλλά αλληγορικά ας το πάρει ο καθένας όπως του ταιριάζει! Enjoy, σχολιάστε, μουτζώστε και κοινοποιείστε ελεύθερα! Ps: Ευχαριστώ πολύ 2-3 ανθρώπους που εκτιμώ και μου δώσανε τη γνώμη τους πριν το απονενοημένο…
Line up (and wait) is an air traffic control (ATC) procedure designed to position an aircraft onto the runway for an imminent departure. You could get the allegoric meaning of this song to any of the 2 directions, optimistic and motivational or the one that leads to the take off and then to the… light, heh! Well i finished the composing of this track and named it after a funeral to be honest, but i hope it sounds optimistic, after all! Musically, my influences where my early age electronic music of the 80s, with some shoegaze guitar spice and synths. This is one of my first (from 4)attempts at music composition, so please be kind… Composed/mixed/mastered by Antonis Vlavogelakis My Greek voice over web page: https://greek-voiceovers.gr/
ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΕΣ ( ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΕΣ ) ΦΑΡΣΕΣ Αρκετά χρόνια πριν στο πάλαι ποτέ Star Morning Show του Star FM Θεσσαλονίκης, είχα στήσει μια σειρά από φάρσες, κάποιες από τις οποίες έγιναν έγιναν μεγάλη επιτυχία. Τελευταία μάζεψα αρκετές σε μια λίστα, απ΄όπου μπορείτε να τις απολαύσετε: https://www.youtube.com/watch?v=7sE5br975EY
Searching for a Greek Voice Over? Please visit my site! Ελληνικές επαγγελματικές εκφωνήσεις: https://greek-voiceovers.gr/
Chasing AURORA BOREALIS (the Northern Lights) was a lifetime ambition for me. This was my second time (after Iceland on 2013) and it was stunning, so this is a little story of my trip to the Norwegian Arctic. WATCH in HD with SOUND ON – ENJOY AND SHARE if you liked it…
Το να καταφέρω να δω το Βόρειο Σέλας ή Φώτα του Βορρά ήταν, από μικρό παιδί ένα όνειρο ζωής για μένα. Αυτό είναι ένα βίντεο από το ταξίδι μου στην Αρκτική (Νορβηγία) με εκπληκτικ;ές εικόνες και το δεύτερο ραντεβού μου με την Aurora, μετά από ένα ταξίδι στην Ισλανδία το ’13. Ελπίζω να σας αρέσει!
Still Photos-Time Lapse: Antonis Vlavogelakis Real time video: Roy Sætre – http://www.arctictrip.no/ Thanks to my friends Kostas Filippidis (Wave Studio) for the flight animation and Michael Webber for the help with the English subtitling. A smile to Alessandro from Tromso Safari and all the beautiful people i met.
Music: (all tracks licensed) Dreamy Rock – Audio Earth Something Big – GreenAudio Full Analog Ambient – Marstechnic
Bathed in the Light – Calming by Kevin MacLeod is licensed under a Creative Commons Attribution license (https://creativecommons.org/licenses/…) Source: http://incompetech.com/music/royalty-… Artist: http://incompetech.com/
Cylinder Seven by Chris Zabriskie is licensed under a Creative Commons Attribution license (https://creativecommons.org/licenses/…) Source: http://chriszabriskie.com/cylinders/ Artist: http://chriszabriskie.com/
Deep Haze by Kevin MacLeod is licensed under a Creative Commons Attribution license (https://creativecommons.org/licenses/…) Source: http://incompetech.com/music/royalty-… Artist: http://incompetech.com/
Berlin… μια λέξη, που μόλις έρχεται στο μυαλό, οι συνειρμοί κάνουν πάρτυ και θυμάμαι ατελείωτες βραδιές στο Berlin του Θόδωρα, τραγουδάω Cohen, Τρύπες, Λονδίνο Άνστερνταμ ή Βερολίνο ή μια άλλη διαδρομή – στίχο, το “London to Paris, Amsterdam to Berlin”, από το Some Guys των Tuxedomoon!
Walking the same streets, thinking the same thoughts συνεχίζει το τραγούδι και κάθε φορά που πηγαίνω σε αυτή την πόλη, πάντα φροντίζω να βιώνω μια γύρα αυτό τον στίχο, πριν και αφού ασχοληθώ με τον εκάστοτε λόγο της επίσκεψης… που αυτή τη φορά ήταν η Έκθεση του David Bowie η οποία κάνει τουρ ανα τον κόσμο (Έχει πάει ήδη Λονδίνο, Σικάγο και 3 Μαρτίου ανοίγει στο Παρίσι).
Το Βερολίνο βέβαια ήταν μια από τις πιο συναισθηματικές στάσεις της έκθεσης, λόγω της σχέσης του καλλιτέχνη με την πόλη, τη σκοτεινή αλλά και χρυσή εκείνη περίοδο (1976-79) της αποτοξίνωσης, της δημιουργίας (Heroes, Low, Lodger) και της παρέας με τον Iggy Pop.
Μεσημεράκι στο Gropius Bau και μια μεγάλη ουρά περιμένει να μπει στην έκθεση. Ευτυχώς τα e-tickets κάνουν δουλίτσα και γρήγορα είμαστε μέσα. Στα αυτιά τα ειδικά ακουστικά που σε κάθε αίθουσα, κάθε σταντ, μπροστά σε κάθε οθόνη έχουν να πουν και μια ιστορία, μια συνέντευξη, να παίξουν ένα βίντεο κλιπ, μια συναυλία, μια δήλωση!
Για δύο, δυόμιση ώρες βρίσκομαι βυθισμένος σε ένα ταξίδι στο χρόνο, ταυτόχρονα μέσα στον κόσμο του καθώς είμαι περιτριγυρισμένος από εκατοντάδες αντικείμενα (νομίζω κάπου 600 ήταν ειδικά στο Βερολίνο) που όλα μαζί φτιάχνουν ένα ικανοποιητικό κομμάτι του παζλ της καλλιτεχνικής του ζωής…
Αναμφισβήτητα την παράσταση στην πρώτη ματιά κλέβουν τα εντυπωσιακά κοστούμια. Είναι η αύρα που κουβαλάνε, αν σκεφτείς… πόσες δεκάδες χιλιάδες ζευγάρια μάτια έπεσαν πάνω τους στις περιοδείες. Συν βέβαια ότι μέσα τους κατοικούσε για εκείνες τις ωραίες στιγμές το άτομο… (Εντωμεταξύ, θέλω να προσθέσω ότι κοιτώντας το μέγεθος των ρούχων λέω… μα καλά, χωρούσε εδώ μέσα; Ναι, το πραγματικό μέγεθος του καλλιτέχνη τελικά δε συμβαδίζει με το καλλιτεχνικό κι αυτό δεν το είχα πάρει χαμπάρι, ούτε από φωτος και βίντεο βέβαια, ούτε κι από το live για να πω την αλήθεια, στην Αθήνα το 1996 σ’ εκείνη την ιστορική συναυλία (RockinAthens), παρέα με Elvis Costello και Lou Reed).
Ο ψεκασμός με συγκίνηση και δέος συνεχίζεται πλησιάζοντας τοίχους και βιτρίνες, όπου εκτίθενται, προσωπικά αντικείμενα, χειρόγραφοι στίχοι, storyboards, σκίτσα του, φωτογραφίες, μακέτες από εξώφυλλα δίσκων, το προϊστορικό συνθεσάιζερ το οποίο χρησιμοποιήθηκε στην ηχογράφηση του Heroes…
Αρκετή ώρα, νομίζω καθ όλη τη διάρκεια του βίντεο κλιπ που έπαιζε στο βάθος, κάθισα παρατηρώντας την παρτιτούρα του Space Oddity, χωρίς να ξέρω βέβαια να διαβάζω παρτιτούρες.
Προτελευταία στάση, μια μεγάλη αίθουσα στην οποία δε χρειάζονται τα ακουστικά, καθώς φροντίζουν τα ηχεία για την ακουστική απόλαυση. Για ένα μισάωρο και βάλε μια χωροχρονική σκουλικότρυπα με ταξιδεύει μέσα στις δεκαετίες, αφού στους ειδικά διαμορφωμένους -σα σκηνικό συναυλίας – τοίχους γίνεται προβολή κάποιων από τις πιο σημαντικές στιγμές σε παλιότερες εμφανίσεις.
Το φινάλε της έκθεσης, ήταν μια μικρή αίθουσα αφιερωμένη στα “Χρόνια του Βερολίνου”. Φωτογραφίες με τον Iggy Pop, τα γράμματα που αντάλλασσαν με τη Marlene Dietrich το’78 την εποχή των γυρισμάτων του Just a Gigolo, στιγμές από τη ζωή του στην πόλη που όπως κι ο ίδιος θα μπορούσαν να έχουν και σλόγκαν ζωής το ch-ch-ch changes…!
Βγάζω τα ακουστικά, αφήνω πίσω μου το Gropius Bau και γυρνάω ξανά στους δρόμους του Βερολίνου. Καφές, βόλτες και με το σούρουπο στάση για ποτό σε ένα από τα κλασικά ημιυπόγεια bar στην Oranienburgerstrasse που εκλείπουν όμως σιγά σιγά… Και η κατάληψη των καλλιτεχνών (Kunsthaus Tacheles) λίγο πιο πάνω έκλεισε παρατηρώ! Ναι, πριν δυο χρόνια, καθαρίζει δυστυχώς η περιοχή, με ενημερώνει η παρέα που προέκυψε ξαφνικά σε ένα τραπέζι. Αυτή τη φορά ήμασταν ένας Ιρανός, ένας Γερμανός, ένας Ολλανδός κι ένας Έλληνας… Σα τα ανέκδοτα!
Όσοι με γνωρίζουν θα υπέθεσαν – και καλά έκαναν – ότι επρόκειτο να μιλήσω για το άξιο λατρείας σημείο του σώματος… όμως όχι (αυτή τη φορά).
Αφορμή στάθηκε ο σημερινός ηλικιωμένος που πετάχτηκε μπροστά μου τρία ακριβώς μέτρα από μια διάβαση και βέβαια μου έκανε και αυστηρό νόημα με το μπαστούνι να φρενάρω!
Επανήρθε λοιπόν στο μυαλό μου αυτό που πάντα έλεγα, ότι στο δρόμο βλέπεις σε σμίκρυνση όλη την ψυχοσύνθεση του νεοέλληνα.
Ο πεζός που επαινεί τους οδηγούς στην Ευρώπη που σταματούν στις διαβάσεις, είναι ο ίδιος που δε θα περάσει ποτέ από διάβαση, αλλά από εκεί που τον βολεύει. Ακόμη κι αν κουβαλάει καροτσάκι με μωρό…
O οδηγός που θα κορνάρει το μπροστινό όταν ανάψει πράσινο είναι ο ίδιος που θα μουτζώσει τον πίσω που του κόρναρε όταν στο φανάρι είναι πρώτος αυτός!
Αυτός που κατεβάζει χριστοπαναγίες επειδή τον έκλεισαν είναι ο ίδιος που θα διπλοπαρκάρει για να κάνει τη δουλίτσα του και θα σου απαντήσει “έλα μωρέ πώς κάνεις έτσι…”
Ο ποδηλάτης που φαντασιώνεται την Κοπενχάγη και -σωστά- ζητά σοβαρούς ποδηλατόδρομους, χωρίς παρκαρισμένους κάφρους – είναι ο ίδιος που δε σέβεται κόκκινο φανάρι, μονόδρομο και γενικότερα ΚΟΚ… αυτός συνδυάζει τη συμπεριφορά του ελληνάρα ΚΑΙ οδηγού ΚΑΙ πεζού…
Μοιραία και εύκολα μεταφέρεται η αναλογία σε ψηφοφόρο ή πολιτικό, αλλά να μη το κουράσω… Α και για να μη κουράζεσαι κι εσύ και βιαστείς να δικαιολογηθείς, δεν εννοώ εσένα, για τους άλλους λέω…
Σύνοψη της χθεσινής μέρας… Ήρθε στον ύπνο μου, στοπ. Είμαι δύσκολα, στοπ. Θα έπρεπε να σταματήσω να βλέπω ειδήσεις, αλλά ας όψεται η δουλειά… Παρεμπιπτόντως, ως μέλος της δημιουργικής ομάδας του Ράδιο Αρβύλα, ας τους ευχαριστήσω όλους για τις προσπάθειες που κάνουν να έχουμε υλικό.
Κι επιτέλους, μετά από 9 μήνες (ούτε εγκυμοσύνη να ήταν…), βρήκα χρόνο να ολοκληρώσω το βίντεο με την προσωπική μου ιστορία – όνειρο ζωής: “Αναζητώντας το Βόρειο Σέλας στην Ισλανδία“. Χαρείτε το full screen και HD κατά προτίμηση!
“Η κυβέρνηση δεν αφήνει μισοτελειωμένες δουλειές…¨ φαίρεται να είπε ο πρωθυπουργός σε συνεργάτη του κατά την πτήση προς τη Θεσσαλονίκη για τα εγκαίνια της ΔΕΘ, όταν ενημερώθηκε για το ότι έλειπε το πρόσωπο της δεξιάς Καρυάτιδος στην Αμφίπολη. Με εντολή Σαμαρά, διακεκριμένος γλύπτης (και γλείπτης) του οποίου το όνομα παραμένει άγνωστο ανέλαβε με απευθείας ανάθεση την αποκατάσταση του έργου.
Σύμφωνα τέλος με πληροφορίες κερδίζει έδαφος η ιδέα δημιουργίας ενός μουσείου Αμφιπόλεως στην περιοχή της ανασκαφής, πράγμα που αναμένεται να δώσει ανάσα ζωής σε μέρος του πληθυσμού της Καλαμάτας που πλήτεται από την ανεργία!
Το Vlavo Undertainment για πρώτη φορά παρουσιάζει το τι πραγματικά συνέβη στην ανασκαφή της Αμφίπολης Σερρών!
Η παρακάτω είναι η πραγματική εικόνα που αντίκρυσε ο Αντώνης Σαμαράς κατά την επίσκεψή του, εικόνα που του προξένισε δέος και αποτροπιασμό!
Ο διάλογος που ακολούθησε με την αρχαιολόγο είναι χαρακτηριστικός!
-Τι ΄ν΄τούτο;
-Αυτή είναι η Σφιγξ των Σερρών! Σύμφωνα με τον Ησίοδο ήταν κόρη της Χίμαιραςκαι του Όρθρου ή κατά άλλους του Τυφώνος και της Έχιδνας… Εμείς είμαστε πιο κοντά στη δεύτερη εκδοχή! Κατά τας γραφάς Η Ήρα και ο Άρης την έστειλαν από την πατρίδα της, στην Αθήνα. Εκεί στεκόταν και ρωτούσε τους περαστικούς «Ποιος είναι ο καταλληλότερος για πρωθυπουργός;». Σε όποιον απαντούσε στο γρίφο: “Ο Κωστάκης ο Καραμανλής” κερνούσε ένα μπιφτέκι!
-Γι αυτό σας έδωσα τόσα λεφτά από το ΕΣΠΑ ρε αχαίρευτοι; Εγώ χρειάζομαι μια καλή ιστορία με Μεγαλέξαντρο για να μπει ο Σεπτέμβρης καλά!
-Ε και τι να κάνουμε κύριε πρόεδρε;
-Να της κόψετε το κεφάλι και να βρείτε μια καλύτερη ιστορία!
Κυρίες και κύριοι γνωρίζω ότι μπορεί μετά από αυτές τις αποκαλύψεις να με βρουν σε κανα χαντάκι, κοντά σε καμιά ανασκαφή! Όφειλα όμως να δώσω στο λαό την αλήθεια…
Κείμενο – φωτογραφίες Αντώνης Βλαβογελάκης Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο SOUL magazine Dec 2013
Προσπαθώ να θυμηθώ πώς και πότε πρωτοέφαγα το κόλλημα με το Βόρειο Σέλας, αλλά είναι κάπου βαθιά θαμμένο μέσα μου… Δεν έχει και σημασία… Πέρασαν χρόνια που καθόμουν πολλά βράδια, βλέποντας βίντεο που μου είχαν στείλει άνθρωποι από το βορρά, με τα πράσινα φώτα να χορεύουν στον ουρανό της Αρκτικής και έσκαγα από το κακό μου που δεν ήμουν εκεί… Σκεφτόμουν “Εγώ πότε θα γίνω Joanna Lumley;” Όχι να γίνω ξανθιά αγγλίδα ηθοποιός, αλλά να κάνω ότι έκανε κι αυτή στο ντοκυμαντέρ που πήγε να πραγματοποιήσει το όνειρο ζωής, να δει τα Φώτα του Βορρά…
Αποφάσισα ότι έπρεπε να γίνει φέτος (Οκτώβριος 2013) και διάλεξα για προορισμό την Ισλανδία! Σκέφτηκα, αν δε μου κάτσει το Σέλας, να δω τουλάχιστο μια απίθανη χώρα! Που αποδείχθηκε πιο απίθανη, απ’ ό,τι υπολόγιζα!
Οι πιθανότητες δεν ήταν καλές, η ηλιακή δραστηριότητα σχεδόν ανύπαρκτη και οι προγνώσεις καιρού, έδιναν γενικά συννεφιά. Η ιδέα μου για βραδινή πτήση προς Reykjavik με δεξί παράθυρο στο αεροπλάνο, να βλέπει βόρεια, αποδείχθηκε σοφή! Η Aurora με υποδέχτηκε 500 περίπου χιλιόμετρα πριν την Ισλανδία! Ένα πράσινο τόξο πάνω από το φτερό, με έκανε να δακρύσω! Το είδα, έστω και λίγο είπα, αλλά το επόμενο βράδυ μου φύλαγε έκπληξη!
Μια γεωμαγνητική καταιγίδα, λίγο τζόκερ, που έκατσε στο πρώτο Aurora Hunting που βγήκαμε και τα σύννεφα που αποχώρησαν με σεβασμό την κατάλληλη στιγμή έκαναν το θαύμα τους! Σκηνικό: Ακτή στα νοτιοδυτικά! Απόλυτο σκοτάδι, βράχια και ωκεανός… Τα φώτα εμφανίστηκαν δειλά ένα μισάωρο μετά, σταδιακά δυνάμωσαν και χόρευαν για ένα δίωρο περίπου, σε ζώνες, κουρτίνες και ακτίνες, καταπράσινα και με μερικές σπάνιες μωβ αποχρώσεις… Η Τόνια τσίριξε! Μέθη… και όχι από το σωτήριο φλασκάκι με ουίσκι που έβγαινε κάθε τόσο από την τσέπη, για να καλμάρει το κρύο! Οι ισλανδοί είπαν ότι είχαν κανα χρόνο να δουν τέτοιας έντασης show!
Το επόμενο πρωί με βρήκε να χαζεύω τις φωτογραφίες, για να πεισθώ ότι δεν το είδα όλο αυτό στον ύπνο μου… Ήρεμος σα μετά από οργασμό, μπορούσα πια να ασχοληθώ με την πόλη και ό,τι προλάβαινα από Ισλανδία τις έξι μέρες που απέμεναν!
Το Ρέικιαβικ γλυκό! Πολιτισμός, όμορφα κτίρια, ωραίοι άνθρωποι, μυρωδιές και γεύσεις ηδονικές έως αναπάντεχες… μεζές σάπιου καρχαρία! Ιου! Υπέροχη θέα από το Perlan και την εκκλησία Hallgrímskirkja, ελεύθερο wi-fi παντού, πεντακάθαρη ατμόσφαιρα και μυρωδιά από θειάφι στο ζεστό νερό, να σε κάνει να μουρμουράς τη μουσική από το Brennisteinn των Sigur Ross… βράδυ μέσα στο αντιανεμικό σου με τον παγωμένο αέρα να σου φρεσκάρει το πρόσωπο, έξω από ένα μπαρ για τσιγάρο…
Και μετά η φύση... με το που βγαίνεις από την πόλη νιώθεις περίεργα! Είπα στην αρχή, ότι το τοπίο είναι εξωγήινο, αλλά διόρθωσα αμέσως! Εσωγήινο είναι! Γη που δημιουργείται, από τα εντόσθια του πλανήτη! Πάνω στο χάσμα που αφήνουν η αμερικανική και η ευρασιατική πλάκα καθώς απομακρύνονται! 30 ενεργά ηφαίστεια, φιλιά από το Eyafjallajokull, πολύ τη χάρηκε την πλάκα που έκανε στην Ευρώπη πριν λίγα χρόνια με τη στάχτη του, θερμοπίδακες Geysir να σε χλευάζουν, φτύνοντας καυτό νερό 20 μέτρα πάνω απ το κεφάλι σου, lava fields σαν φτιαγμένα από ταινία επιστημονικής φαντασίας, μαύρες έρημοι και παραλίες, τρύπες στο έδαφος που αχνίζουν… Ένα χωριό που δεν έχει νεκροταφείο, γιατί τα πτώματα ψηνότανε, λέει, στο χώμα!
Αμέτρητοι καταρράκτες, δέος να περπατάς κάτω από τον Skogafoss… Παγετώνες που περιμένουν την επόμενη έκρηξη, για να ξαναγίνουν νερό και να επιστρέψουν στο μπαμπά ωκεανό! Όμορφες εκκλησίες, αλλά και ιστορίες για Τρολ και Ελφ που τις συνέχονται!
Και μετά από ένα εξάωρο στον Ν1 πηγαίνοντας ανατολικά, εμφανίζεται το Jokulsarlon, the Glacier Lagoon. Εκεί, ο μεγαλύτερος παγετώνας της Ευρώπης o Vatnajokull, γεννά κάθε μέρα παγόβουνα, φτιάχνοντας ένα τοπίο που σε κάνει να νιώσεις για λίγο σα φωτογράφος του National Geographic.
Μαγεία και γουλιά βότκα με τριμμένο πάγο 1000 ετών, λέει ο Fabi ο Ισλανδός οδηγός στο αμφίβιο σκάφος…(μιας και είμαι ερωτευμένος και με αυτή τη σειρά φωτογραφιών, δείτε περισσότερες στο Provocateur Magazine)
Επιστροφή μέσα από βουνά σα παγωτό στρατσιατέλα και κάποια σύννεφα να κατεβαίνουν χαμηλά και να κάνουν ό,τι μπορούν για να ζωγραφίσουν όσο καλύτερα γίνεται το τοπίο! Αρνάκια σα μαλιαρές μπάλες και άλογα σα πυξίδες, όλα παράλληλα, με τον κώλο κόντρα στον άνεμο, γιατί τους ενοχλεί στο πρόσωπο…
Το σούρουπο έγινε βράδυ, μισή ώρα πριν το Ρέικιαβικ και αναπάντεχα η Aurora έκανε μια έξτρα εμφάνιση… Μερικές ακόμη φωτογραφίες, πιο ψύχραιμος και έμπειρος αυτή τη φορά…
Το παζλ των εξωπραγματικών τοπίων συμπληρώνει μια επίσκεψη στη Γαλάζια Λίμνη. Η βουτιά στο σπα γίνεται βέβαια υπό τουριστικές συνθήκες, παρέα με πλήθος ρώσων και γιαπωνέζων, το σκηνικό όμως σε αφήνει και πάλι να αναρωτιέσαι σε ποια ταινία επιστημονικής φαντασίας παίζεις…
Η Ισλανδία με γέμισε εικόνες που θα πάρει καιρό να κατασταλλάξουν μέσα μου… και κάνουν κάθε άλλο προορισμό, προς το παρόν σχεδόν αδιάφορο! Η Μαρία στο ραδιόφωνο μου έκανε το φιλοσοφικό ερώτημα: Και τώρα που το όνειρο, να δεις τα φώτα, έγινε πραγματικότητα, what’s next…; Χμ… Δεν έχω απάντηση ακόμη! Απέκτησα όμως έναν επιπλέον λόγο να χαμογελάω! (Kαι μιας που πέρασε κάποιο διάστημα από την ώρα που γράφτηκε το άρθρο μέχρι σήμερα που το δημοσιεύω εδώ, απαντάω: Θέλω να ξαναπάω)
Ξημερώματα στον κεντρικό σταθμό των λεωφορείων, φεύγοντας για αεροδρόμιο!
Η ηλιόλουστη εικόνα από το ίδιο σημείο, μια μέρα πριν, έχει αντικατασταθεί από χιονοθύελα! Η Ισλανδία αποχαιρετά με νιφάδες! Αν και – ο πλεονέκτης – ήλπιζα μέχρι τελευταία στιγμή να μου κάτσει και μια ηφαιστειακή έκρηξη…
Την επόμενη φορά… Έτσι κι αλλιώς στην απογείωση υποσχέθηκα: I ‘ll be back!
* Χρωστάω ένα ευχαριστώ στον φίλο Αλέξανδρο Χαριζάνη που, με κάποιον τρόπο, έβαλε το χέρι του να πραγματοποιήσω αυτό το ταξίδι και όλους όσους ανέχονται τόσα χρόνια το κόλλημα μου…
*Kι άλλο ένα στον Γιάννη Ψαθά, που έβαλε το χέρι του να βγάλω ωραίες φωτογραφίες.
Βλακυονίδες ημέρεςΑπό τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτησηΩς βλακυονίδες μέρες είναι γνωστά τα διαστήματα 14 ημερών που συμβαίνουν κάθε 1 και 15 του μήνα, τα χαρακτηριστικά των οποίων είναι η ακατάσχετη ηλιθιότητα, και διάχυτη διάθεση για κάθε είδους σάχλα. Οι μύθοι σχετικά με το φαινόμενο είναι πολλοί αλλά σε όλες τις εκδοχές τους μιλούν για το θεό Ποσειδώναπου προσφέρει τις μέρες αυτές στην Βλακυόνη κόρη του θεού των ηλιθίων Βλαβαίολουτην οποία μεταμόρφωσε ο Δίας σε πουλί Βλακυόνη ώστε να μπορεί να κουτσουλά τη βλακεία της στα κεφάλια των σοβαροφανών και εφησυχασμένων… [Επεξεργασία] Δείτε επίσης
